23
december 1965 te Wetering (gemeente steenwijkerwold)
24
mei 2003 te Zwolle
Na
een prettige werkdag op Pannenkoek Party schip “de Liberté” in Meppel.
Was
Hendrik nog wat gaan drinken in zijn stamcafé “de Zus en Zo” in Steenwijk.
Zijn
laatste amsterdammertje op, nog even naar het toilet en dan naar huis, zover
heeft het dus niet kunnen komen.
Na
3 treden (het toilet is in de kelder) gleed Hendrik uit van de trap en viel met
zijn hoofd op de trap of de plavuizen vloer.
Met
de ambulance naar het Sophia ziekenhuis in Zwolle, waar hij
’s
Morgens om half 7 is overleden.
De
wereld staat stil!
Het
enige wat je weet wat je doen moet is een afscheid voorbereiden die past bij
Hendrik.
Gelukkig
hadden we dat samen erg vaak besproken.
Stijlvol
niet kitscherig maar wel opvallend.
Zaterdagavond
om 7 uur werd Hendrik thuis gebracht waar hij gedurende de hele week is
gebleven, iedereen die wilde kon daar afscheid van hem nemen.
Vrijdagmorgen
om half 12 hebben wij ( de naaste familie en zijn vrienden) hem uitgeleide
gedaan.
Zijn
broer en vrienden droegen hem het huis uit in een witte kist bedekt met 100
calla’s.
In
een witte rouwauto werd Hendrik toen naar de Grote Kerk in Steenwijk gebracht.
Bij
binnenkomst van de mensen hoorde je het lied
Angels
van
Sarah
McLachlan
(uit
de film City of Angels)
Iedereen
ontstak een kaarsje en zette dat bij de kist neer.
Na
een prachtig levensverhaal van hem door Wouter van het Humanistisch verbond
draaiden we een favoriete lied van hem,
O
Meu Amor
Van
Cristina
Branco
(een
integer Portugees liefdesliedje)
daarna
volgden 2 persoonlijke gedichten van vrienden
en
hoorden we
Vespera
Van
Libera
(een
engels jongenskoor)
zijn
voormalige werkgever en vriend en
huidige
werkgever hadden toen het woord
dat
werd gevolgd door
Hymn to the Sea
Van
James
Horner
(uit
de film Titanic)
Wouter
van het Humanistisch verbond nam weer het woord, waarna ik het gedicht
“afscheid” voor las.
Afscheid
‘k
zou je tegen willen houden,
huiverend,
zwijgzaam is de nacht.
Liefde
is soms ontoereikend, zonder houvast, zonder kracht.
Geen
gebaren om te troosten,
Alles
is opvallend stil.
En
toch zijn er zoveel woorden,
Die
ik je zacht zeggen wil……..
‘k
hou je in mijn warme armen,
voel
je hartslag en je pijn.
Ben
opeens zo weerloos eenzaam, kan niet dichter bij je zijn.
‘k
heb je plotseling losgelaten,
in
een wereld die ik niet ken.
Liefde
is altijd onzeker, ook als ik heel dicht bij je ben.
‘k
Houd m’n handen om je wangen,
alles
is zo breekbaar stil.
Altijd,
altijd blijven er woorden
Die
ik je zo graag zeggen wil…………..
Daarna
volgde het lied
Vole
Van
Celine
Dion
(frans
liedje vertaling in het engels ook op deze site)
na
2 minuten stilte
droegen
de vrienden, onder het slotstuk van de 9e symfonie van Beethoven
“Hymn to the joy of life”,
Hendrik
de Kerk uit.
Onder
het luiden van de klok volgden 450 mensen de rouwauto te voet naar ons
woonadres.
Een
erg indrukwekkend moment, die voor heel even het gevoel gaf dat de wereld echt
even stilstond.
Thuis
gekomen stapten we allemaal in de auto en reden we naar begraafplaats “de
nieuwe Landen”aan de Kallenkoterallee.
Door
een poort van witte ballonnen begeleiden we Hendrik naar zijn graf, waar we de
ballonnen hebben opgelaten en onze herinneringen aan hem meegaven.
Iedereen
liep daarna langs het open graf weg en legden een witte roos neer.
Waarna
we koffie hebben gedronken.
En
er gelegenheid was elkaar sterkte te wensen.
Daarna
zijn onze familie en vrienden meegegaan naar huis waar we de dag hebben
afgesloten.
Kan
er met een heel warm en goed gevoel op terug kijken.
En
voel dat Hendrik het ook prachtig had gevonden.
Harry